Mijn liefde voor het schrijven van verhalen begon in mijn jeugd. Mijn Oma werkte voor Amnesty International en daardoor kwam ik in contact met politieke gevangenen en hun verhalen over onrecht, onderdrukking en schending van  mensenrechten.  Deze verhalen hebben bijgedragen aan de thema’s die steeds terugkomen in mijn werk:  vrijheid,  onrecht en acceptatie van de ander.

Mijn eerste gepubliceerde verhaal schreef ik in 1998 voor het Surinaams vrouwenblad Skwala, de column Radha,  een vrouw die haar weg zocht naar vrijheid.  Tien jaar later in 2008 startte ik met de vierjarige schrijfopleiding aan de schrijversvakschool Paramaribo en studeerde  als eerste student af met het vak gedichten. Dit  was de voorloper op mijn debuut gedichtenbundel in 2013 “Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt”, uitgegeven door  Uitgeverij in de Knipscheer.  De rode draad van deze bundel vormt mijn beeld op onze ontkoppeling van de natuur en daardoor ook van onszelf.  Gedichten, essays en toneel zijn mijn vertel instrumenten voor het gesprek vanuit het hart:  Filosofische essays over maatschappelijke conflicten; minimalistisch theater  met een poëtische stem.

Mijn personages op toneel gaan de confrontatie aan met  de factoren die invloed hebben op thema’s als humaniteit, gelijkheid, vrijheid, vrouwenrechten,  mensenrechten,  vrijheid van meningsuiting,  vrijheid van denken,  acceptatie en respect. Ik vind het interessant om daarbij verschillende kunstdisciplines te gebruiken in combinatie met een sobere ruimte om op die manier ruimt voor het ‘onuitgesprokene’ en de emotie te creëren.   In de eenakter ‘Helstone monoloog’, opgevoerd  in 2013 in combinatie met het muziekorkest van de Volksmuziekschool Suriname liet ik het gevoel van de componist Helstone  horen over zijn geliefd Suriname en de vrijheid waarnaar hij zocht om zijn muziek te maken.  In datzelfde jaar schreef ik een Surinaamse versie van Shakespeare’s ‘ Romeo en Julia’, een weerspiegeling van de Surinaamse samenleving  waarin vrijheid door geld, macht en bedrog een schijnvrijheid blijkt te zijn zijn, uitgevoerd door Jeugdtheaterschool On Stage en geregisseerd door Helen Kamperveen.